Tunog ng Kulog

Tunog ng Kulog

(Sagot sa tula ni Therese “Lahat Napapatula kung Langit Lumuha” 2)

Nakakabingi ang katahimikan

Katahimikang inaasam – asam

Sa mundong ibabaw

Sa mga taong nais abutin

Abutin ang rurok ng

Pinakamataas na bundok

Bundok na puno ng pakikibaka

Walang tiyak ng patutunguhan

Hindi alam ang kahihinatnan

Kung ang tuwid na daan

Ay makakarating sa patutunguhan

Walang pakialam, kahit sino

Masagasaan, basta ba makamit

Ang mithiin, kaya napuno

Ang sanlibutan ng samu’t – saring

Ingay, hindi alintana

Kahit kanino, mapatid kaya?

Hanggang sa kapusin

Malagutan ng hininga,

Hindi man lang makuhang pagmasdan

Kahit sila ay nakaharang sa daan

Hindi man lang makuhang lumingon

Basta lang ba aabot sa patutunguhan,

Kahit karapatan niyurakan,

Walang nakakaalam sa abang kalagayan

O sadya bang nagbingi – bingihan

O, kay lupit ng tadhanang sinapit…

Hanggang sa umugong

Ang nakakabinging tunog

Tunog na dala ng kulog

Nahihintakutan laha

Sa isip ano kaya ang kasunod?

Napahiyaw ang nais sumigaw

Nabuhayan ng loob

Pati ang tinakasan ng ulirat

Nanunuot ang ligayang dulot

May sumilay na ngiti

Mula sa pisngi, ng mapupulang langit

Tiyak papawi, sa pighati

Sa kaibuturan ng puso

Ng bawat nilalang

May kumakatok

Ang dumadagundong, nakakatuliro

ANG KULOG…